M.J. van Doorn (1905-1940) – Portret dhr. Vermeulen – Olieverf op doek – 72 x 54 cm – Gesigneerd en gedateerd 1928 – VERKOCHT AAN BREDA’S MUSEUM
Tentoongesteld:
Museum voor Religieuze Kunst te Utrecht, Tinus van Doorn, van 10 juli t/m 5 sept. 1960 onder catalogus nummer 4. Hier werden voor het eerst geëxposeerde schilderijen uit particulier bezit tentoongesteld.
Herkomst: Kunstzaal van Lier
Tinus van Doorn was schilder, tekenaar en graficus. Volgde zijn opleiding aan de Haagse Academie. Tijdens deze opleiding ervoer hij de bevrijdende werking van kleuren. Hij ging kleur gebruiken als draagster van gevoelswaarden zodat hij kon uitdrukken wat hij van binnen voelde. Zijn schilderijen ontstonden zonder schetsen en hij componeerde met vorm en kleur met invloeden van het kubisme. De instelling waarmee Van Doorn zijn innerlijke gemoedstoestand liet doorwerken in de wijze waarop hij zijn onderwerpen afbeeldde, maakte hem verwant aan zijn tijdgenoot Herman Kruyder. Vanaf 1929 woonde hij in Rotterdam waar hij trouwde met de pianiste Akkie Vermeulen. Binnen kunstenaarskringen bestond grote waardering voor zijn werk en diverse musea kochten zijn werk aan maar toch was het moeilijk voor hem om te leven van zijn kunst. Vanaf 1933 verhuisden zij naar de Achterhoek. De opkomst van het nazisme maakte hem somber en hij voelde dit als een bedreiging. Aantasting van zijn geestelijke vrijheid was voor hem een onverdraaglijke gedachte. In 1938 verhuisden zij naar België. Op de dag dat de Duitsers in 1940 Brussel bezetten maakten Tinus van Doorn en zijn vrouw een einde aan hun leven. Zijn werk is vertegenwoordigd in de collectie van o.a. Het Stedelijk Museum Amsterdam, de Lakenhal Leiden, Museum Belvedere Heerenveen, Museum Boymans van Beuningen Rotterdam.
Bovenstaand portret is een mooi voorbeeld van zijn stijl. Het is een enigszins kubistisch geschematiseerde voorstelling geschilderd in wonderlijke kleuren. De kleuren trekken de aandacht door hun vrijheid en eenvoud en tonen Van Doorn’s coloristische begaafdheid. In dit portret laat hij ook het wezenlijke in de mens zien en het mysterie van de ziel zoals hij graag wilde met zijn kunst.
Doorn T. van
